Ehl-i Beyt sevgisi, Resulullah'a (s.a.a) karşı duymaya mecbur olduğumuz sevginin bir parçasıdır. Yani Resulullah'ın (s.a.a) yakınlarını, ondan ayrı tutarak bir peygamber sevgisine sahip olmak mümkün değildir. Resulullah’ın (s.a.a) muhteşem hayatını, hayatında yer alan yakınlarını, sevgi durduklarını ve ilgi gösterdiklerini, neleri ve kimleri sevmediklerini, kelime kelime, satır satır bilip öğrenmek, manevi âlemi keşfetmek demektir, manevi âlemi ve dolayısıyla da tüm müminlerin amacı olan Kemalat'ı elde etmek ancak Resulullah'ı (s.a.a) çok sıcak tanımakla mümkündür.
Resulullah'ın mana âlemindeki (Allah'ın katındaki) makamını kendi kafamızdan bulup bilmemiz zaten mümkün değildir. Ancak Allah'ın Keremiyle mümkündür. Tasavvuf ehlinin bu hususta hadisi kutsi olarak naklettikleri şöyle güzel bir sözleri vardır: Bundan anlaşılan, Zat-ı Ahadiyyet'in görünmesi nasıl mümkün değilse, Resulullah'ın (s.a.a) Allah katındaki makamını bilmek de ümmeti için mümkün değildir. Binaenaleyh, Resulullah’ı öyle kelime-i şahadet'in lisanı kalıpları içerisine sığdırıp onunla tanıtmak, beyhude bir tanıyıştır. Her Müslüman'ım diyen kimsenin, onun hayatını ve hayatındaki varlıkları imkânı dâhilinde bilip öğrenmek zorunluluğu vardır.
Onun hayatını tüm ayrıntılarıyla bulup bilmek ise ancak Ehl-i Beyt'ini, soyunu, en yakınlarını, parçalarını canlı şahitlerini, ömrünün tüm zamanlarını birlikte geçirdiği kimseleri tanımakla mümkündür. Resulün hamurundan yoğrulan bu zatları tanımadan, Resulü tanıma iddiasında bulunmak, büyük bir gaflettir!